Poznajcie Lestera. Do niedawna był bogiem Apollem, panem słońca i światła, patronem łucznictwa, poezji i uzdrawiania. Jego pycha rozgniewała Zeusa. Został uwięziony w śmiertelnym i niezbyt atrakcyjnym ciele, pozbawiony mocy, oddany pod władzę przypadkowego przechodnia, czyli Meg. Dopiero gdy pokona krwawy i tyrański Triumwirat, może odzyska dawną pozycję. Meg McCaffrey to córka Demeter. Zdeterminowana dwunastolatka o interesującym stylu, upodabniającym ją do sygnalizacji świetlnej, zostaje panią Apolla. Problem polega na tym, że Meg związana jest z Neronem, członkiem Triumwiratu: rzymski cesarz zabił jej ojca i zająwszy jego miejsce, trenował Meg do walki i wymagał od niej bezwzględnego posłuszeństwa. Młoda heroina poświęciła już wiele dla swoich nowych przyjaciół, ale czy zdoła wyrwać się spod władzy szaleńca, który śpiewał, gdy Rzym płonął? W drugim tomie Apollo przemierza Środkowy Wschód Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu kolejnej wyroczni zagrożonej przez władzę Triumwiratu. Jeśli powołani do boskości uwielbieniem tłumów starożytni cesarze przejmą kontrolę nad pięcioma wyroczniami, będą kontrolować sam Los. W Indianapolis Apollo wpada na ślad groty Trofoniosa, miejsca, które sprowadza obłęd na udających się tam pielgrzymów. Oczywiście nasz bohater tam właśnie musi się udać. Jakby to nie wystarczało, Apollo poznaje też kolejnego cesarza Triumwiratu. I okazuje się, że to jego były. Bóg słońca zerwał z nim w dość drastyczny sposób. Nawet nie poprosił, aby zostali przyjaciółmi. W zasadzie wysłał go prosto w zaświaty. Wojna o losy świata i wszystkich bogów stała się wyjątkowo niezręczna.